”უფალო შეუწყალე”

გაჩენის დღიდან დაგვძახიან ცოდვის შვილები,
პირველი ჩასუნთქვა, ამოსუნთქვა ნანადირევი,
განა არა მაქვს ალესილი დანის პირები,
განა ვერ ვხედავ და ამიტომ არ ვიბღვირები?

ჩემს სიძულვილში იხრჩობოდეს მინდა ყოველი,
ირანელია, არაბი თუ იაღოველი,
ცრემლი დაუშრა, თუმც დედაა შვილის მგლოველი,
აბა მე თქვენგან კარგს, ამის მერე რაღას მოველი?

ჭეშმარიტების გზას აცდენილნი დაიარებით,
ალაჰს შეჰღადით და ჩადრები გადგხურიათ,
ჩვენ კი დავდივართ მამა-პაპანის ნაიარევით,
ჩვენი სიკვდილი თქვენთვის უკვე სამსახურია,

ის გავიწყდებათ, რომ შემოქმედი ქვეყნად ერთია,
არ განსხვავდება ერქვას თუნდაც ალაჰი, ბუდა,
შვილებს გვიხოცავთ და ეს თქვენთვის სულერთია,
თქვენს მძაღ სულებში სატანამ ჩაიბუდა,

და ეს ქვეყანა სადაც გარშემო მხოლოდ მტერია,
სადაც წმინდანებს ულოციათ და სცემდნენ ბალთას,
სადაც ნასროლი ბომბი ან ტყვია, უკვე მტვერია,
რადან უფალი ყოველწამს აფარებს კალთას..